27-11: Vertrek vrijdagavond 20.55 van Schiphol; na 18 uur vliegen kwam ik om 11 uur 's ochtends zaterdag aan.

Het is in Chili in onze winter 4 uur vroeger. Chili kent geen zomertijd; in onze zomer is er 5 uur tijdverschil.

In Chili kan je geen pepernoten kopen, geen schuddebuikjes broodbeleg geen Peijnenburger ontbijtkoek, noch stroopwafels, lekkere Calve pindakaas en geen de Ruyter vruchtenhagel. Ik nam circa 10 kg lekkers mee. Ook Leonidas bonbons voor de ouders van Gonzalo, nougat en Groninger worst.

2Zaterdag 28-11: opgehaald van vliegveld, daarna naar het appartement, koffie, toen op pad: lunch onderweg met erg lekkere sushi en gewandeld naar heuvel San Cristobal; vanaf de voet is het 45 min. wandelen naar boven, 300 m hoger.

Heel mooie, groene wandeling, prachtig uitzicht op de stad en op de hoogste toren van het Costanero centrum. Deze moderne blauwe toren is 300 m hoog, het hoogste gebouw in latijns amerika. Heel handig als je je wil oriënteren. Hij is bijna overal zichtbaar.

Met tandradbaantje omlaag en daarna met metro en taxi voor het laatste stuk. We waren moe, en waren nu rond 7 uur thuis.

zondag, 29-11: na het ontbijt met Hester gefietst (ik op mountainbike Gonzalo) naar de groente en fruit-,markt; circa 15 min. fietsen. Maar wat een leuke fietstocht: over de soms wel 6 baans wegen die elke zondagochtend verboden voor auto's zijn!

Dit is een initiatief van deze wijk in Santiago, Providencia, waar H&G wonen.

We kochten tuinbonen, bananen, aardbeien, uien, asperges, tomaten, courgettes. Het meeste was 1 euro 20 (1000 peseta's) per kilo.

Daarna met taxi naar metrostation en vanaf daar naar de ouders van Gonzalo. Een flinke metrorit, naar de laatste halte, helemaal in het westen van de stad; en daarna nog 5 minuten met de bus en 5 minuten lopen.

We werden heel hartelijk ontvangen door Gonzalo's vader Jaime (spreek uit Chaime) en moeder Eliana en kregen een glaasje huisgemaakte baileys (gecondenseerde melk, oploskoffie, sterke drank), erg lekker.

En een schelpje van een pepertje gevulde tonijn en sla. Het pepertje had ze minder schep gemaakt door het in azijn te laten liggen.

Gonzalo's broer Philippe, zijn vrouw Carola, hun zoon en dochter kwamen ook.

Gonzalo stookte de barbecue op en bereidde vakkundig het vlees: dit is een echte zondagse traditie bij veel Chileense gezinnen. Met dit zomerse weer was het genieten om zo buiten te zitten met daarbij nog heerlijke salades (met tuinbonen, bieten, snijboontjes, avocado, een tomaten/ui/koriander sla (ui onder schep gekregen door hem 5 minuten in kokend water te houden).

Daarna nog ijs met aardbeien en een Braso (arm) toe.

Hester en ik vroegen Eliana naar aar keukengeheimen..

De braso-cake: ziet er echt uit als een stuk arm; gemaakt van alweer de gecondenseerde melk en verder een beslag van geklopt eiwit en daarbij gevoegd geklopt eigeel.

Erg lekker allemaal en ook erg leuke conversaties; Hester was een prima tolk! Mijn spaans is echt heel slecht, ik ben wel blij als ik af en toe iets kan zeggen... Gewoon maar proberen en later misschien toch eens op een echte cursus..

Maandag, 30-11: H&G waren al heel vroeg weg, werkoverleg om half 5 geloof ik. Ik stond rustig op, bereidde digitaal mijn dag voor. Herinnerde me dat Hester printscreens maakte van Google map plaatjes en dat hielp wel. Hester had een handige overzichtskaart gemaakt: Places to visit in Santiago. Hieronder een van de vijf plaatjes die ik meenam op mijn mobiel:

Zo wandelde ik vanaf het appartement in een uurtje naar de Italiaanse buurt (maar dacht dat ik op zoek moest naar het TV station, terwijl het ging om de winkeltjes; dat doen we nog een keer samen over).

Daarna naar de prachtige heuvel Sta Lucia. Hier werd ik opgelicht waar ik bij stond. Een man probeerde me een kaartje te verkopen toen ik de ingang zocht. Hij vertelde dat het gratis was maar dat ze geld nodig hadden voor privé scholen oid en dat een gift welkom was. Ik vroeg nog wie dat geld dan moest hebben; hij stond al klaar met zijn portemonnee en liet uitnodigend briefjes van 5000 pesetos zien. Nou ja, ht was gebeurd voor ik er erg in had en ik had ook direct spijt.

Na de bezichtiging op naar koffie en lunch. Er lag een erg lekkere taart in de vitrine. En ik kreeg al weer spijt.. Bij de eerste slok koffie/capuccino kreeg ik koffiedrab binnen; verder viel het mee; de koffie was erg sterk. De taart mierzoet. Intussen was het lunchtijd geworden en zag ik prachtige broodjes gezond geserveerd worden.

Buiten een glas versgeperst sinaasappelsap genomen een uurtje later. Ik ging nog wat lezen op een bankje in een park. Om half 4 had ik afgesproken met Hester en Gonzalo. Ik kreeg een rondleiding door het gebouw door Hester (zie foto's) maar voelde me niet goed en kreeg last van diarree, gissen wat het geweest kon zijn: het sapje of toch de zoete taart, de warmte? Rustig aan gedaan; gelukkig had Gonzalo nog wat werk te doen, dus vertrokken we pas na een uur en kregen toen een mooie wandeling door het centrum van Santiago. Gegeten in " The Clinic" , een maatschappij kritisch restaurant in het centrum. Het ontstond toen Pinochet in Londen in het ziekenhuis werd opgenomen. Lekker vegetarische hamburger gegeten met erg lekkere rode wijn en geen klachten meer..

Dinsdag, 1-12: Hester wat later naar haar werk, dus nog wat gepraat; mails beantwoord, website vraagje en nog wat dingen; daardoor pas om half 1 op pad. Dit keer gelopen in een kleine 45 minuten naar Baquedano. Daar eerst metrokaart opgewaardeerd.

Het is een heel prettig en goedkoop systeem: iedere rit kost hetzelfde. Je hoeft alleen in te checken. Meer over de metro in Santiago.

Vanaf Baquedano naar Quinto normal, naar het museum voor het geheugen en de mensenrechten. Ik nam een audiotour, het museum zelf was gratis maar bijna volledig spaanstalig.

Heel indrukwekkend en goed opgebouwd. Over de coup van de junta, olv Pinochet met steun van de CIA in 1973 tot 1990. Wikipedia. Vel archiefmateriaal, een speech van Allende waarin hij de velling moed inspreekt, voor hij zelfmoord pleegt; de eerste toespraak van de gunt. Over de verdwijningen van mensen; het terugvinden; en de getuigenissen van mensen die de martelingen overleefden. Over de kerken die elkaar vonden en de bevolking hielpen. De maandelijkse protestacties tegen de junta. Kunstuitingen. Solidariteit uit het buitenland. Er komt echt heel veel aan bod.

Daarna nog even in het park erachter gelopen. Het oudste park van Santiago, vertelde Gonzalo later. In het park zijn nog een paar kleine musea.

Wat boodschappen gedaan, en gekookt (soep van groene asperges, courgette en ui); olijvenbrood; salade; yoghurt met enorm grote aardbeien toe.

Woensdag, 2-12 Na internetten om circa 10 uur gaan lopen naar een andere bezienswaardigheid en ook deze bleek heel interessant. Het woonhuis van de mij nog onbekende dichter Pablo Neruda. Met een engelse audiotour liep ik door zijn huis, gebouwd tegen de berg, in de vorm van een schip. Gebouwd door een architect, maar het zijn vooral zijn eigen ideeën geweest. Je mocht binnen niet fotograferen, gelukkig trof ik foto's op internet en staan ze nu bij de foto's. Mooie vooral houten decoraties, indrukwekkend. Hij bleek getrouwd met een Nederlandse in Ned. indie. Maar zijn grote liefde ontmoette hij in Argentinie. Hij scheidde daarna, dat is de lezing uit het museum. De Nederlandse lezing in wikipedia (zie link hierboven) is wat anders: ze kregen een dochter met een waterhoofd, hij verliet het gezin 2 jaar later; heeft nooit meer naar het kind omgekeken, nooit ondersteund en er ook nooit iets over geschreven. Het was wel zijn enige kind en werd 9 jaar. Hij was enorm geliefd in Chili, in de metro hangen zijn verzen; ook geliefd omdat hij als banneling het verzet tegen de junta ondersteunde.

Ik had vlak voor de ingang een 2e poging tot oplichting, hij leek zo op de eerste dat ik er nu niet intrapte. Deze man leek heel verrast en bij dat ik uit Nederland kwam, omdat hij net vorig jaar naar Nuenen was geweest, het dorp van Vincent van Gogh; hij kende de namen van de prinsesjes. Ook hij liet uitnodigend zijn tas met geld zien en vroeg om support voor kinderen met Down syndroom.

Daarna gelopen door de kunstenaarswijk Bellavista, nog 10 minuten doorgelopen naar het museum voor moderne kunst en geluncht daartegenover. Ik had nog maar een half uur voor het museum, helaas alles in het engels. Veel kunst vanaf 1973-2015, veel verzetskunst. En een modern niet mooi kunstwerk (vind ik) waar ik nog even een foto van maakte, met op de voorgrond 2 kerstbomen. Ook Chili komt al in de kerstsfeer! Kerstbomen, kerstvrouwen in de supermarkt; kerstliedjes, dezelfde als bij ons maar in het spaans.

Vanaf half 4 met Hester de heuvel bij San Cristobal beklommen en terug.

Een flinke wandeling al met al.

Lekker uit eten in en vegetarisch restaurant, een van de weinige in Santiago. Erg lekker, met een chileens biertje.

Donderdag, 3-12: pas om circa half 12 op pad, gelopen naar onderkant van San Cristobal en toen dit keer rechtsaf, naar het zwembad La Antilen. Aanvankelijk via kleine steile paadjes, tot ik het steil vond worden.

Daarna heerlijk, bijna in mijn eentje gezwommen in flink zwembad, bovenop de berg. Al mag ik het van Gonzalo geen berg noemen want het is maar een heuvel.

Er waren wegwerkzaamheden, waardoor ik mijn thuis geplande wandeling niet kon maken en waardoor mijn plan om om 3 uur nog de gratis rondleiding door Santiago te doen, liet schieten.

Nu gekozen voor kleinere wandelpaadjes, beetje op de bonnefooi, maar telkens even gecheckt op google maps of ik nog een beetje de goede kant op ging.

Was toch ook weer een flinke wandeling.

Vrijdag, 4-12. Mijn plan was om om 9 uur bij de plaza de Armas te zijn voor een gratis rondleiding. Tevoren bedacht dat de halte Francisco Bilbao veel dichterbij was dan Tobalaba. De reis viel tegen: overvolle metro; na een halte moest iedereen eruit; toen overgestapt op andere overvolle metro; en in Baquedano weer overgestapt. Om 8 voor 9 was ik er, precies op tijd.

Echter, er was geen enkele gids te bespeuren, dus informeerde ik bij een jongeman bij een kraampje. Er waren helemaal geen gidsen hier vertelde hij. Het hele plein overgelopen, niets gevonden. Bij thuiskomst bleek ik me een uur vergist te hebben. http://freetoursantiago.cl/when_where.html. Ik houd het tegoed voor de laatste week.

Ik had geen plan B bij me en ook geen aantekeningen gemaakt van de andere bezienswaardigheden. Het leek me wel leuk om nog een heuvel te beklimmen en er was er een in de buurt. Gelopen langs grote mercado's (markthallen), door wat slechtere buurten, maar er liep politie rond, dus voelde ik me toch wel veilig. Circa 5 km. Redelijk mooi park, maar... ik mocht het wandelpad niet in vanwege gevaar en ik mocht ook de top niet op; auto's wel, fietsers en wandelaars niet vanwege mogelijk grondverschuivingen. De uitgang leek dicht, dus dezelfde weg maar teruggelopen. Wel eg mooi uitzicht op besneeuwde bergtoppen in het oosten en de grote begraafplaats.

Met metro terug, overstappen in Baquedano, ik ben er al helemaal aan gewend..

Uitgestapt in Tobalaba en daar nog een dunne reishanddoek gekocht.

Hester had me al verteld dat er op de 4e verdieping een soort Bever-outdoor zaak was. Op deze verdieping tal van merk sport winkels, zoals Puma en Helly Hansen.

http://mall.costaneracenter.cl/shops.